تفاوت عایق پلی اورتان و پلی ایزوسیانورات

فوم پلی اورتان سفت و سخت یک پلاستیک ترموست (قابل سفت شدن در مقابل حرارت) بسیار متقاطع با چگالی کم است.

هدایت حرارتی کم عامل دمنده موجود در سلولها، مسئول خواص عایق بندی عالی مواد است. فوم های سخت پلی یورتان برای جلوگیری از اتلاف انرژی و به حداقل رساندن برنامه های انتشار C02 که به عایق حرارتی نیاز دارند، استفاده می شوند. در یک نگاه سریع و به طور خلاصه، فوم پلی ایزوسیانورات فوم سخت پلی ایزو، معروف به پلی ایزوسیانورات، به نظر می رسد توسعه نسل بعدی کف سفت و سخت پلی اورتان یا پلی اورتان باشد. هر دو فوم با استفاده از دو جزایزوسیانات و پلیول تولید می شوند. این ترکیب خاص MDI (ایزوسیانات) و پلیول است که واریانس را تعیین می کند. در طول تولید فوم، مخلوط و واکنش به وجود آمده، امکان ایجاد پیوند دائمی و محکم با هرگونه پوششی را فراهم می کند. ساختار فوم و خصوصیات اتصال بهترین کاربرد محصول را تعیین می کند.

پلی اورتان دارای ساختاری متعادل است. اجزای آن MDI و پلیول با نسبت یکنواختی در مقایسه با توده های مولکولی توزیع می شوند. ساختار کلاسیک ویژگی های عایق عالی را نشان می دهد. در نتیجه، پلی اورتان دهه هاست که در صنعت ساختمان به عنوان یک ماده عایق با عملکرد بالا استفاده می شود. برای مقایسه، پلی ایزوسیانورات حاوی مقادیر زیادی از مولفه های MDI است، که باعث واکنش متفاوتی بین دو عنصر آن می شود؛ MDI و پلیول، اکنون نامتعادل هستند. این واکنش منجر به فوم پلی ایزوسیانورات، فرم پیشرفته پلی اورتان می شود؛ یک ماده مصنوعی به شدت پیوند یافته با ساختارهای حلقه مانند که به دلیل بالا رفتن سطح اتصالات، بسیار سخت و بسیار پایدار است. ماده جدید پلی ایزوسیانورات، که از توسعه فنی مداوم پلی اورتان طی دهه ها به دست آمده، از استحکام،قدرت، مقاومت حرارتی و پایداری بعدی برخوردار است.

عایق پلی ایزوسیانورات نسبت به EPS یا پلی اورتان مقاومت بسیار بالاتر و عملکرد آتش بهتری دارد. هنگامی که در معرض گرما / شعله قرار می گیرد می سوزد اما در بیشتر موارد سطح فوم، یک ذغال سنگ خارجی ایجاد می کند و قطرات سوختگی ایجاد نمی کند.