تفاوت ساندویچ پانل‌ PUR و PIR

فوم جامد پلی‌اورتان (Polyurethane rigid foam یا به صورت مخفف PUR) از دهه‌ی ۱۹۶۰ در صنعت ساخت و ساز به عنوان یک ماده‌ی عایق با راندمان بالا استفاده شده است. توسعه‌ی صنعتی در اورپا و آمریکا منجر به تولید نسل دوم که پلی‌ایزوسیانوریت (Polyisocyanurate) فوم پلی‌ایزو جامد (یا PIR) شد. در‌واقع این بهبودی برای فوم جامد پلی‌اورتان بود که خصوصیات عایق حرارتی فوق‌العاده‌ای دارد. هر دوی PUR و PIR از دو ماده‌ی ایزوسیانیت (MDI) و پلی‌ال (Polyol) ساخته شده‌اند. در حالی که برای PUR، هر دو ماده‌ی MDI و polyol به نسبت‌های مساوی بر اساس جرم مولکولی استفاده می‌شوند، برای PIR در حین تولید مقدار بیشتری از MDI استفاده می‌شود. بنابراین این عنصر در بعضی قسمت‌ها با خودش واکنش خواهد داد. ماده‌ی حاصل PIR، یک ماده‌ی مصنوعی با پیوندهای خیلی قوی با ساختاری مانند حلقه، است. درجه‌ی بالای پیوندها و ساختار حلقوی پایداری بالای فوم PIR جامد را را تضمین می‌کند. PIR همچنین مقاومت گرمایی و پایداری ابعادی خیلی بالاتری دارد.

هر دو نوع پلی‌اورتان PUR و PIR به عنوان ماده عایق در ساندویچ پانل‌ها استفاده می‌شود. ساندویچ پانل‌های PIR به عنوان ساندویچ پانل ضد حریق یا کندسوز شناخته می‌شوند.

از خصوصیات ساندویچ پانل PIR می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• PIR استانداردهای B2 و B1 را برای خطر آتش سوزی می گذراند.
• PIR در هنگام سوختن ایجاد قطره های شعله ور و یا ذرات شعله ور ننموده و باعث گسترش آتش نمی گردد.
• دمای اولیه مورد نیاز برای شعله ور شدن PIR بالاتر از PUR می‌باشد . PIR پس از تماس با شعله مستقیم با تاخبر بسیاری مشتعل می گردد در حالیکه EPS یا سایر عایق های آلی بسیار زودتر مشتعل می شوند. PIR پس از اشتعال، با کناربردن شعله مستقیم بلافاصله خاموش می گردد و نتیجتاً باعث گسترش آتش نمی گردد.